🏠 Zmiana adresu Kliniki. Od 1 września działamy na ul. Stefana Jaracza 4 w Częstochowie.
Czym jest insulinooporność?Jaka jest najlepsza dieta w insulinooporności?
Insulinooporność jest zaburzeniem, w którym tkanki organizmu mają obniżoną wrażliwość na insulinę, czyli hormon, który reguluje stężenie glukozy we krwi.Jeśli komórki organizmu nie reagują na działanie insuliny (są insulinooporne) dochodzi do zaburzeń gospodarki węglowodanowej, które mogą przekształcić się w cukrzycę typu 2. Najczęstsze objawy, które mogą świadczyć o insulinooporności: senność po posiłku, zmęczenie i obniżenie nastroju, ciągła ochota na słodkie przekąski, bóle głowy, trudności w redukcji lub utrzymaniu prawidłowej masy ciała, gorsza koncentracja i pogorszenie siły mięśniowej.
Jakie są przyczyny insulinooporności?
Obecnie poznane przyczyny insulinooporności obejmują nadmierną masę ciała, dietę o zbyt dużej wartości energetycznej z dużą ilością wysokoprzetworzonych produktów, fast foodów i słodyczy, niską aktywność fizyczną. Dodatkowo czynniki, na które nie mamy wpływu, czyli genetyka, starszy wiek oraz zaburzenia endokrynologiczne również wpływają na rozwinięcie się tego schorzenia.
Leczenie insulinooporności
Insulinooporność powinna być leczona pod obserwacją lekarską, ponieważ to lekarz zajmuje się interpretacją badań laboratoryjnych, diagnostyką i ewentualnym doborem leków. Oprócz stosowania odpowiednich środków farmakologicznych (według zaleceń lekarza) leczenie polega na zmianie stylu życia, czyli odpowiednia dieta, aktywność fizyczna, rezygnacja z używek, ograniczenie stresu oraz zadbanie o odpoczynek i higienę snu.Tym sposobem jesteśmy w stanie odwrócić i znacznie zminimalizować objawy zaburzenia, a także zmniejszyć ryzyko rozwinięcia się cukrzycy typu 2. Najskuteczniejsze jest połączenie leczenia farmakologicznego z trwałą zmianą stylu życia, jednak niekiedy w łagodnych postaciach insulinooporności wystarczy dieta oraz regularna aktywność fizyczna.Celem diety w insulinooporności jest wyeliminowanie produktów, które powodują nadmierny wzrost stężenia glukozy we krwi. Wartość energetyczna diety powinna być dopasowana indywidualnie. Spadek masy ciała zwiększa wrażliwość tkanek na działanie insuliny. Osoby zmagające się z insulinoopornością, które mają nadwagę lub otyłość powinny w odpowiedzialny sposób zredukować masę ciała, abyzmniejszyć ryzyko rozwoju powikłań, w tym m.in. cukrzycy typu 2.
Węglowodany w insulinooporności
Insulinooporność jest zaburzeniem gospodarki węglowodanoweji w większości to węglowodany są odpowiedzialne za podniesienie stężenia glukozy we krwi i wyrzut insuliny. Jednak nie wolno całkowicie wykluczać ich z diety. Należy spożywać produkty będące źródłem węglowodanów złożonych(pełnoziarniste pieczywo, pełnoziarniste makarony, grube kasze jak np. kasza gryczana, pęczak),ponieważ ich trawienie trwa znacznie dłużej niż cukrów prostych, dzięki czemu cukier uwalniany jest stopniowo, co nie powoduje jego gwałtownego wzrostu we krwi. Zaleca się wykluczyć produkty wytworzone z oczyszczonego ziarna, czyli pieczywo jasne, zwykłe makarony i drobne kasze oraz cukier, miód, słodycze, słodzone napoje gazowane i alkohol.Te produkty powodują szybki wzrost glikemii poposiłkowej, a w konsekwencji nagły wyrzut insuliny.Natomiast można korzystać z niskokalorycznych substancji słodzących (np. stewii lub ksylitolu) w dawkach zalecanych przez producenta.
Należy również zaprzestać spożywania tłustych mięs i wędlin, przetworzonych produktów mięsnych jak kiełbasy i parówki, a także ograniczenie śmietany i pełnotłustego nabiału. Te produkty zawierają duże ilości nasyconych kwasów tłuszczowych, które powodują zwiększone uwalnianie wolnych kwasów tłuszczowych, a te pośrednio przyczyniają się do rozwoju insulinooporności. Zamiast tego warto stosować chudy nabiał i fermentowane produkty mleczne jak jogurty, maślanka i kefir.Istotne jest, aby spożywać posiłki w regularnych odstępach czasu i w miarę możliwości o stałych porach.
Indeks i ładunek glikemiczny
Ważnymi pojęciami w kontekście insulinooporności są indeks glikemiczny (IG) oraz ładunek glikemiczny (ŁG).Indeks glikemiczny to wskaźnik, który określa stopień i gwałtowność wzrostu stężenia glukozy we krwi po spożyciu danego produktu. Im wyższy jest indeks glikemiczny produktu, tym wyższe stężenie glukozy we krwi. Indeks glikemiczny odnosi się tylko do rodzaju produktu, natomiast nie bierze pod uwagę ilości, jaką spożyliśmy. Dlatego istnieje ładunek glikemiczny, który określa jaki wzrost stężenia glukozy we krwi będzie powodowała konkretna ilość spożytego przez nas produktu. W insulinooporności zdecydowanie powinniśmy bazować na produktach o niskim i średnim indeksie glikemicznym, jednak pamiętajmy, że wartości te są przypisane do pojedynczego produktu. Produkty o wysokim indeksie glikemicznym nie są wskazane wtedy, kiedy są spożywane samotnie i w dużej ilości. Można jednak tak komponować potrawy, aby obok niewielkiej ilości produktu o wysokim IG znalazły się produkty o niskim IG. Łącząc produkty o wysokim IG z produktami o niskim IG oraz będącymi źródłem białka i tłuszczu, wpływamy na spowolnienie wchłaniania węglowodanów i efekt wzrostu stężenia glukozy we krwi po posiłku będzie mniejszy.Należy również pamiętać, że na indeks glikemiczny wpływa stopień dojrzałości owoców i warzyw (im bardziej dojrzałe tym indeks glikemiczny jest wyższy) oraz stopień rozdrobnienia czy metoda obróbki termicznej (im produkty bardziej rozdrobnione i rozgotowane, tym wyższy indeks glikemiczny).
Insulinooporność to ostrzeżenie organizmu przed zwiększającym się ryzykiem wystąpienia cukrzycy typu 2. Jeśli zmienimy swoją dietę i włączymy regularną aktywność fizyczną to jesteśmy w stanie zapobiec rozwinięciu się poważnych powikłań.
Umów się na konsultację, aby zamówić program żywieniowy zgodny z Twoimi potrzebami.
+48 793 979 676
info@klinikatwojejdiety.pl
